Global
Belgium
Denmark
Finland
Germany
Malaysia
Norway
Poland
Sweden
UK
Laat ik beginnen met een weetje. De AVG is bijna ‘jarig’. Nog 5 nachtjes slapen en dan is het zo ver. Dan is het precies anderhalf jaar geleden dat de AVG in werking trad. Een heugdelijk feit? Dat misschien niet per se. Heb je er iets aan dat je dit weet? Dat misschien ook niet, maar er is wel degelijk een hoop gebeurd sinds het ingaan van de verordening.
De AVG verscheen in 2012 voor het eerst op de agenda en werd in 2014 al goedgekeurd. Dit betekende echter niet dat er ook meteen actie werd ondernomen door bedrijven om aan de gestelde eisen te voldoen. Sterker nog, veel bedrijven bleken helemaal niet klaar te zijn voor de AVG toen deze op 25 mei 2018 in werking trad. Zo bleek uit onderzoek van Emerce en NRC (2018) dat met name het MKB de nieuwe verordening complexer vond dan vooraf gedacht, maar bleek eveneens dat meerdere grote financiële instellingen niet klaar waren voor de AVG en dat een aantal dat zelfs nog steeds niet zijn (Solid Professionals, 2018).
Niet klaar zijn voor de AVG en daadwerkelijk data lekken zijn natuurlijk twee verschillende dingen, dat weet ik ook wel. Het is niet zo dat iedere organisatie die niet compliant is data lekt, maar het een sluit het ander ook weer niet uit. Maar wanneer het dan toch gaat lekken... waar lekt het dan?
Het aantal datalekken dat gemeld wordt is sinds het ingaan van de AVG snel gestegen. Zo werden er in 2016 nog geen 5.900 datelekken gemeld , waren dit er in 2017 een kleine 10.000 en stond de teller aan het einde van 2018 op een totaal van 20.881 gemelde datalekken. Voor 2019 zijn nog geen definitieve cijfers bekend, maar in de eerste 6 maanden van het jaar kwamen er ongeveer 2.000 meldingen per maand bij de Autoriteit Persoonsgegevens binnen. De meeste datalekken werden in 2018 gemeld vanuit de sectoren gezondheid en welzijn (29%), financiële dienstverlening (26%) en openbaar bestuur (17%). Deze percentages zijn vergelijkbaar met de percentages van de voorgaande jaren (Autoriteit Persoonsgegevens, 2019). Maar wil dit ook zeggen dat deze sectoren het slechtst bezig zijn wanneer het aankomt op data security? Of zijn zij simpelweg het beste in het constateren en melden van datalekken? Het zou zo maar kunnen dat dat laatste het geval is. Zo bleek bijvoorbeeld uit onderzoek van Reporter Radio dat maar liefst 60% van de datalekken bij provincies niet wordt gemeld.
Datalekken komen in verschillende vormen voor. Het meest gemelde datalek is een verkeerd geadresseerde e-mail of brief met daarin persoonsgegevens die niet bij de ontvanger terecht hadden mogen komen (63%), maar ook het kwijtraken van USB sticks en dossiers hebben in het verleden al tot datalekken geleid en staat hiermee op plek nummer 2 (14%). Hacking, malware en phishing maken ‘slechts’ 6% uit van alle gemelde datalekken. Dit lijkt misschien niet zoveel, maar zeker bij hacks zien we dat hier doorgaans enorme hoeveelheden data worden buitgemaakt. Daarnaast hebben we hiet hier over de gemelde datalekken. Maar hoe vaak heeft iemand zich toegang tot data verschaft zonder dat het slachtoffer zich hier van bewust was? Ik durf hier geen antwoord op te geven.
Hoe vaak er kwetsbaarheden in een IT-omgeving aanwezig zijn waarmee iemand zich toegang kan verschaffen tot gevoelige data (en het slechts een kwestie van tijd is voor iemand hier gebruik van gaat maken), daar kan ik dan wel weer wat over zeggen. Hierover meer in mijn volgende blog. Mocht je hier niet op kunnen of willen wachten, nodig mij dan gerust uit voor een gesprek of vraag een gratis scan aan op onze website.
